Φιλιά...

...κι έχω μόνο τα όνειρα για παρέα...

Φιλιά, μοναδικά, ηδονικά, τα δικά μας φιλιά...

Τριάντα χιλιάδες και βάλε μηνύματα, γράμματα... Το καθένα, δημιουργία εικόνων, ονείρων, χάους, αντίδρασης, αγάπης, ελπίδας, ηδονής και πάθους, σχεδίων για το μέλλον, καταθέσεις ψυχής... και τόσα άλλα... χιλιάδες...

Και κάθεσαι και τα διαβάζεις ένα ένα, με πόνο, και θρηνείς τις νύχτες κοιτάζοντας τα, και τα δάκρυα σε εμποδίζουν να διακρίνεις τα γράμματα...

Έχεις στερηθεί τα πάντα... μα τα πάντα... τις βασικές σου ανάγκες... το φαγητό, ένα δικό σου σπιτάκι, ένα κρεβάτι, αγωνιάς για την επιβίωση, χρειάζεσαι ένα τσιγάρο που δεν υπάρχει... δεν έχεις οικογένεια να φροντίσεις, το παιδί σου δεν ξέρεις αν θα το ξαναδείς, δουλειά δεν υπάρχει.. πως να φροντίσεις τους αγαπημένους σου... πως;

Και "ζεις" στην άκρη της ζωής κάποιου... στην άκρη, και είσαι τόσο ευτυχισμένος που έχεις τουλάχιστον αυτό... την ακρούλα... και κάθε τόσο τρως μια σπρωξιά και καταβαραθρώνεσαι... στα τάρταρα... Και σκαρφαλώνεις ξανά και ξανά με πολύ κόπο και πονάς, αλλά έχεις δώσει την ψυχή σου για να έχεις αυτή την γωνίτσα στην άκρη.

Και δεν σε νοιάζει, αρκεί να υπάρχεις, να αγαπάς, να ανησυχείς, να νοιάζεσαι...
Και αποζητάς να πάρεις λίγη αγάπη... λίγη... αλλά ούτε αυτό το δικαίωμα έχεις..

Και δεν το έχεις, γιατί είσαι μόνο μια ψυχή στην άκρη της ζωής κάποιου...

Απλά μια Σκιά, μια ψυχή κομμάτια... τίποτα...

Κι έτσι... είσαι ελεύθερη τώρα πια...

Κι έχω μόνο τα όνειρα για παρέα.