"Προμηθέας και Οφηλία"

Πολλά τα μυστικά στα σκοτάδια του μυαλού και της ψυχής.

Μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν να εγκαταλείψουν την ελπίδα,
ακόμα και όταν είναι βέβαιοι για την ματαιότητα.


Και καταλήγω τώρα στο τελείωμα της διαδρομής, να υπερβαίνω την λογική,
για χάρη της ψυχής και του πνεύματος. Σαν τον Διογένη... άνθρωπο ζητώ... αναζητώ,
και που νόμισα πως βρήκα.

Υπέρβαση... "νόμισα - νόμιζα – υπέθεσα"!
Γιατί εμπιστευόμαστε την υπόθεση του μυαλού μας;
Δεν υπάρχουν στοιχεία για μια τέτοια "πραγματικότητα"!

Το συναίσθημα βοηθάει να φτιάξω την εικόνα...
αλλά δεν ξέρω αν είναι κάτι ζωντανό... βλέπω την σάρκα,
όμως δεν μπορώ να ξέρω τις σκέψεις της... και νομίζω, υποθέτω... θέλω.

Γιατί; επειδή είναι δημιούργημα της ελπίδας μου, αυτή είναι η δύναμη που έκανε
την φαντασία μου και το όνειρο πραγματικότητα... την δική μου, μόνο.

Κι έτσι καταλήγω να σκέφτομαι οτι κάποιος ονειρεύτηκε κι εμένα.
Και μόλις ξύπνησε... και με "σκότωσε", μόλις ξύπνησε, "πέθανα"... δεν υπάρχει
θεραπεία γι αυτό. Ο θάνατος δεν έχει επιστροφή.

Το ερώτημα, το παράπονο, "Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;"
δεν είναι του Χριστού πάνω στο σταυρό... είναι όλης της ανθρωπότητας,
ολόκληρης της δημιουργίας, είναι το παράπονο για την ματαιότητα...

----------------------------
"Μοιάζει σαν ευτυχία το αποτέλεσμα της δημιουργίας του νου..."
----------------------------

Οφηλία: Τι ψάχνεις, τι θέλεις να μάθεις;

Προμηθέας: Όταν με κοιτάς, αισθάνεσαι κάτι; Οτιδήποτε;

Οφηλία: Αν θέλεις πραγματικά να μάθεις, να ξέρεις, το μόνο που έχεις
να κάνεις, είναι να με κοιτάξεις πιο προσεκτικά...

Προμηθέας: Πρέπει να σε "διαγράψω" όμως, να σε σκοτώσω,
να εξαφανίσω την δημιουργία μου, το όνειρο, αυτό που δεν κατανοώ..

Οφηλία: Εντάξει, αλλά ξέρεις... φοβάμαι! Δεν θέλω να πεθάνω!

Προμηθέας: (Με απόγνωση) Ερωτεύτηκα το όνειρο και την ελπίδα μου!!
(...διαδικασία διαγραφής...)

Οφηλία: Το μυαλό μου.. διαλύεται! Χάνω τον εαυτό μου, την ύπαρξή μου...
σε παρακαλώ, σταμάτα! Σε παρακαλώ... μη με διαγράψεις!

Και η διεργασία "διαγραφής" τελειώνει... και το ποτάμι των ψυχών και
των ονείρων θα παρασύρει τα υπολείμματα της δημιουργίας μακρυά,
στον ωκεανό του τίποτα, και του θανάτου των αναμνήσεων.

Κι εσύ, ο δημιουργός και έπειτα δολοφόνος του ονείρου, βρίσκεσαι
στην φυλακή σου πάλι, αλυσοδεμένος με τα όρνια να σου ξεσκίζουν
τα σωθικά.

Προσπαθώντας χωρίς επιτυχία, να διαγράψεις και τα δικά σου συναισθήματα.
Αλλά δεν γίνεται... πρέπει να διαγράψεις ολόκληρη την ύπαρξή σου, να βρεις
το δρόμο της επιστροφής στη λήθη...

"Leftovers" - 2014

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου