Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

Greece, Days of Change

Greece, Days of Change

Elena Zervopoulou / 78’ / 2014 / Greece, Italy

In times of recession, here is a portrait of three Greeks trying to take their destiny in their own hands. Could this crisis be our chance to re-invent ourselves and our society?
We follow Giorgos, who became homeless, finding the strength to overcome his difficulties and put his life back together. Then, Grigoris' family as it seeks a better quality of life leaving  the city. Finally, meet the activist volunteer group behind the "potato movement" (our protagonist Ilias) as their  activities impact the society as a whole by challenging the commercial foods supply chain and practicing solidarity and direct democracy. As the economic crisis lingers and deepens, Greece is not far away and we may see the necessity for initiatives like in Greece  in many  other countries in the not so far future.

Our protagonists are here to give us courage and strength.

Elena Zervopoulou

"Οι ιστορίες των πρωταγωνιστών αναδεικνύουν την παρούσα ανάγκη και δυνατότητα για αλλαγή στην Ελλάδα, για το κάθε ένα άτομο αρχικά και κατ’ επέκταση για την κοινωνία. Η ιδέα πίσω από τις αφηγηματικές γραμμές είναι να βιώσουμε την εξέλιξη, τις προκλήσεις και το δυναμικό μιας θετικής αλλαγής.
Πέρα από τις απογοητεύσεις και την οργή για τα λάθη του παρελθόντος που μας οδήγησαν σ’ αυτή τη κρίση, πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να πραγματοποιηθεί μια πραγματική αλλαγή των αξιών και τρόπου διαβίωσής μας προς μια πιο αλληλέγγυα και έντιμη κοινωνία." - Elena

Ilias Tsolakidis

"Πιστεύω στην αλληλεγγύη των ανθρώπων, θα πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει! Αυτόν τον τόπο πρέπει να τον φυλάξουν οι πολίτες, πρέπει να καλλιεργηθεί το ΕΜΕΙΣ." - Ilias

 Grigoris Kitsos

"Η κρίση ναι, δίνει ευκαιρίες. Δεν πρέπει να εγκλωβιζόμαστε. Τελείωσε αυτός ο τρόπος ζωής, άλλαξε. Όσο τον αποζητάς, είσαι δυστυχισμένος. Εντάξει, πάθαμε οτι πάθαμε... Τώρα πρέπει να ζήσουμε. Και αν καταφέρουμε ν' αφήσουμε κάτι πίσω μας, τέλεια...!" - Grigoris

George Barkouris

"Η ίδια μας η χώρα μας έχει εγκαταλείψει. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει κράτος, πρέπει να να βρούμε τρόπους να λειτουργήσουμε ώστε να βρίσκουμε λύσεις στα κοινά μας προβλήματα." - George

Directed and produced by Elena Zervopoulou
Cinematography: Elias Adamis - Elena Zervopoulou
Edit - Sound Desgin: Kenan Akkawi
Music: Drog_A_Tek
Production: One Vibe Films
Translation - Subtitling: Maria Polychronopoulou
Color Correction: Vagelis Metaxas - Graal S.A
Dialogue Editing: Valia Tserou - Final Mix Studio Echo
Graphics: Costas Polatoglou

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014

"Προμηθέας και Οφηλία"




Πολλά τα μυστικά στα σκοτάδια του μυαλού και της ψυχής.

Μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν να εγκαταλείψουν την ελπίδα,
ακόμα και όταν είναι βέβαιοι για την ματαιότητα.


Και καταλήγω τώρα στο τελείωμα της διαδρομής, να υπερβαίνω την λογική,
για χάρη της ψυχής και του πνεύματος. Σαν τον Διογένη... άνθρωπο ζητώ... αναζητώ,
και που νόμισα πως βρήκα.

Υπέρβαση... "νόμισα - νόμιζα – υπέθεσα"!
Γιατί εμπιστευόμαστε την υπόθεση του μυαλού μας;
Δεν υπάρχουν στοιχεία για μια τέτοια "πραγματικότητα"!

Το συναίσθημα βοηθάει να φτιάξω την εικόνα...
αλλά δεν ξέρω αν είναι κάτι ζωντανό... βλέπω την σάρκα,
όμως δεν μπορώ να ξέρω τις σκέψεις της... και νομίζω, υποθέτω... θέλω.

Γιατί; επειδή είναι δημιούργημα της ελπίδας μου, αυτή είναι η δύναμη που έκανε
την φαντασία μου και το όνειρο πραγματικότητα... την δική μου, μόνο.

Κι έτσι καταλήγω να σκέφτομαι οτι κάποιος ονειρεύτηκε κι εμένα.
Και μόλις ξύπνησε... και με "σκότωσε", μόλις ξύπνησε, "πέθανα"... δεν υπάρχει
θεραπεία γι αυτό. Ο θάνατος δεν έχει επιστροφή.

Το ερώτημα, το παράπονο, "Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;"
δεν είναι του Χριστού πάνω στο σταυρό... είναι όλης της ανθρωπότητας,
ολόκληρης της δημιουργίας, είναι το παράπονο για την ματαιότητα...

----------------------------
"Μοιάζει σαν ευτυχία το αποτέλεσμα της δημιουργίας του νου..."
----------------------------

Οφηλία: Τι ψάχνεις, τι θέλεις να μάθεις;

Προμηθέας: Όταν με κοιτάς, αισθάνεσαι κάτι; Οτιδήποτε;

Οφηλία: Αν θέλεις πραγματικά να μάθεις, να ξέρεις, το μόνο που έχεις
να κάνεις, είναι να με κοιτάξεις πιο προσεκτικά...

Προμηθέας: Πρέπει να σε "διαγράψω" όμως, να σε σκοτώσω,
να εξαφανίσω την δημιουργία μου, το όνειρο, αυτό που δεν κατανοώ..

Οφηλία: Εντάξει, αλλά ξέρεις... φοβάμαι! Δεν θέλω να πεθάνω!

Προμηθέας: (Με απόγνωση) Ερωτεύτηκα το όνειρο και την ελπίδα μου!!
(...διαδικασία διαγραφής...)

Οφηλία: Το μυαλό μου.. διαλύεται! Χάνω τον εαυτό μου, την ύπαρξή μου...
σε παρακαλώ, σταμάτα! Σε παρακαλώ... μη με διαγράψεις!

Και η διεργασία "διαγραφής" τελειώνει... και το ποτάμι των ψυχών και
των ονείρων θα παρασύρει τα υπολείμματα της δημιουργίας μακρυά,
στον ωκεανό του τίποτα, και του θανάτου των αναμνήσεων.

Κι εσύ, ο δημιουργός και έπειτα δολοφόνος του ονείρου, βρίσκεσαι
στην φυλακή σου πάλι, αλυσοδεμένος με τα όρνια να σου ξεσκίζουν
τα σωθικά.

Προσπαθώντας χωρίς επιτυχία, να διαγράψεις και τα δικά σου συναισθήματα.
Αλλά δεν γίνεται... πρέπει να διαγράψεις ολόκληρη την ύπαρξή σου, να βρεις
το δρόμο της επιστροφής στη λήθη...

"Leftovers" - 2014