Αυτό το σήμερα, που είναι άχρονο...

Έρχεται μια στιγμή, που αποφασίζω να αντιμετωπίσω κοιτώντας στα μάτια, την ψυχή μου. Να προσαρμοστώ σε αυτό που είμαι σήμερα. Μετά από μεγάλη διαδρομή, σε αυτόν και άλλους κόσμους.

Ρασιοναλιστής μέχρι το κόκαλο κάποτε, τώρα βρίσκομαι πια στην άλλη όχθη. Στις παραλίες της φαντασίας και του ονείρου. Τώρα (άχρονο κι αυτό), αναζητώ την ψυχική γαλήνη.

Όπως λέει το ποίημα, “σήμερα αυτοσυστήθηκα στα συναισθήματα μου, με σιωπηλή αγωνία... μετά από τόσα χρόνια.. μου μίλησαν.. μετά από τόσα χρόνια..”

Κάτι συμβαίνει, κάτι αλλάζει.. η θεώρηση του κλειστού μου σύμπαντος. Που άνοιξε τις πύλες του.

Για να βγω; Για να μπουν άλλοι; Το θέμα είναι οτι κάποια συναισθήματα σκοτώθηκαν ή και δολοφονήθηκαν... Ευχαριστώ τους φονιάδες και τα ατυχήματα!

Το ευτυχές γεγονός είναι οτι γεννήθηκε κάτι καινούργιο. Καινούργιες αισθήσεις και όνειρα. Από νέα πρωτότυπη συνταγή. Νέα αντίληψη για τα πράγματα.

Ο Ginsberg είχε δίκιο...

“Είμαστε μπλοκαρισμένοι από τις αντιλήψεις μας τις ίδιες. Οι πόρτες της αντίληψης έχουν κλείσει, οι είσοδοι του συναισθήματος έχουν σφραγιστεί, οι δρόμοι των αισθήσεων έχουν αποκοπεί, οι οδοί της φαντασίας έκλεισαν, τα λιβάδια της συνείδησης γέμισαν βρωμιά...”

Πόσο δίκιο είχε... Αλλά έπρεπε να κάνω τις δικές μου διαδρομές, για να καταλάβω...

Συνέβη λοιπόν...

Οι πόρτες των αισθήσεων είναι ανοιχτές, ελεύθερες.
Και βλέπω τα πάντα όπως είναι: άπειρα και αιώνια...

"Ο πόνος έχει ανθρώπινη καρδιά.
Πριν χίλια φεγγάρια θα είχα βάλει πλώρη,
μη βρίσκοντας που να πάω...
Αχ, πως εύχομαι να έδυα μαζί με τον ήλιο
να κοιμάμαι πλάι σου, να δακρύζω,
μαζί σου..."

- Leftovers II -

Η αλήθεια είναι πως έχω δύναμη, αλλά έχω κουραστεί…

Δύναμη είναι να πιστεύεις στην αγάπη ακόμα και αν έχεις πληγωθεί. Είναι το να σκουπίζεις τα δάκρυα σου ενώ κανείς δεν ξέρει ότι έκλαιγες. Δύναμη είναι να αντιμετωπίζεις τους δαίμονες σου. Είναι το να κοιτάς κάποιον που μόνο σε πλήγωσε και να τον συγχωρείς.

Δύναμη είναι να βοηθάς τους άλλους ακόμα και όταν δεν έχεις λύσει όλα τα δικά σου θέματα.

Είναι το να δαγκώνεις την γλώσσα σου όταν κάποιος είναι αγενής και να συνειδητοποιείς ότι πρόκειται για μια αντανάκλαση του εαυτού του και όχι για δική σου.

Είναι να συνεχίζεις να πιστεύεις σε κάτι που ξέρεις πως αξίζεις αλλά δεν το έχεις αποκτήσει ακόμη.

Δύναμη είναι να πιστεύεις στον εαυτό σου ακόμη και όταν όλοι σε αμφισβητούν.

Αλλά η αλήθεια είναι πως έχω δύναμη αλλά επίσης έχω κουραστεί.

Έχω κουραστεί να πληγώνομαι κάθε φορά που αρχίζω να ελπίζω.

Έχω κουραστεί να περιμένω το χειρότερο και να το βλέπω να πραγματοποιείται.

Έχω κουραστεί να απογοητεύομαι και να κατηγορώ τον εαυτό μου.

Έχω κουραστεί να μου λένε ότι πρέπει να αλλάξω και κάθε φορά να χάνω τον εαυτό μου στην προσπάθεια μου να τους ευχαριστήσω.

Έχω κουραστεί να υπέρ-αναλύω.

Έχω κουραστεί να σκέφτομαι για ένα τέταρτο τι να γράψω σε ένα μήνυμα για να μην παίρνω καν απάντηση.

Έχω κουραστεί τόσο πολύ να τους ευχαριστώ όλους και να μην παίρνω τίποτα πίσω.

Έχω κουραστεί να μην κοιμάμαι τα βράδια επειδή οι σκέψεις με κατακλύζουν.

Έχω κουραστεί να κουβαλώ αυτό το βάρος του παρελθόντος που με στοιχειώνει.

Έχω κουραστεί να έχω δύναμη για όλους.

Έχω κουραστεί να βρίσκω λύσεις για προβλήματα που δεν είναι δικά μου.

Έχω κουραστεί τις εξηγήσεις που έρχονται πολύ αργά.

Έχω κουραστεί τους ανθρώπους που φεύγουν από την ζωή μου ενώ έκανα τόσα πολλά για να τους κρατήσω.

Η αλήθεια είναι ότι νοιάζεσαι τόσο που πονάει. Γνωρίζεις τον πόνο σε επίπεδα που οι άλλοι δεν θα μάθουν ποτέ. Γνωρίζεις την θλίψη και το σκοτάδι με τρόπους που άλλοι δεν θα βιώσουν ποτέ.

Πληγώνεσαι τόσο που ο πόνος ξεπερνά κάθε επίπεδο σωματικού πόνου.

Αλλά από την άλλη πλευρά με τέτοια έντονα συναισθήματα μαθαίνεις να αγαπάς τόσο βαθιά που σε γεμίζει ολοκληρωτικά. Παρά την θλίψη που δεν μπορείς να διώξεις θα βιώσεις την ευτυχία με τρόπο διαφορετικό. Παρά τον πόνο που προκαλείται από καταστάσεις που τελείωσαν θα κοιτάς μπροστά για μια νέα αρχή. Επειδή ξέρεις ότι στο τέλος αξίζει.

Και η αλήθεια είναι πως αν ρωτήσεις κάποιο άτομο που είναι έτσι τι θα διάλεγε, θα σου έλεγε πως δεν θα άλλαζε τίποτα στον εαυτό του ακόμα και αν έχει κουραστεί.

Υπάρχει κάτι σπάνιο στα άτομα που είναι με αυτόν τον τρόπο δυνατά. Είναι οι θεραπευτές του κόσμου. Είναι το φως στο σκοτάδι των άλλων. Είναι η ελπίδα όταν όλοι την έχουν χάσει και στο τέλος αγαπιούνται γι αυτό που πραγματικά είναι και όχι επειδή άλλαξαν για κάποιον άλλον.

Η αλήθεια είναι πως ανεξάρτητα από το πόσο κουρασμένα ή πληγωμένα ή απογοητευμένα είναι αυτά τα άτομα, το γεγονός πως δεν έχουν αλλάξει είναι αυτό που τους κάνει διαφορετικούς. Ο πόνος αλλάζει τους περισσότερους ανθρώπους αλλά κάποιοι άλλοι βλέπουν τον πόνο ως απλώς το άλλο άκρο του φάσματος στο οποίο βρίσκεται η αγάπη και επιλέγουν να συνεχίσουν στο ίδιο μονοπάτι με ψηλά το κεφάλι τους.

Μαγεία Τ. [awakengr.com]