Χριστούγεννα 2013 – Η Αλήθεια β'

...θυμάμαι την αγαπημένη μου... κι ας μην κράτησε πολύ...

22/12/2013

Χριστούγεννα 2013 – Η Αλήθεια Βήτα

Άλλα ξεκίνησα να γράφω, αλλού τρέχει το μυαλό μου...

...και σκέφτομαι πάλι τα Χριστούγεννα....

..τους άστεγους και τους “στεγασμένους”...

“Στεγασμένος” λοιπόν κι εγώ.... αλλά όλα τα υπόλοιπα της ύπαρξης μου, αίολα...

Σκέφτομαι τους ανθρώπους που δεν έχουν φτάσει ακόμα στο “Event Horizon”...
Που οργανώνουν αυτές τις μέρες το πώς θα περάσουν την ημέρα των Χριστουγέννων και την παραμονή το βράδυ, στο ρεβεγιόν...

Δηλαδή, όλα αυτά που έκανα κι εγώ, σε όλη τη προηγούμενη ζωή...

Τα ψώνια των τελευταίων ημερών... τα δωράκια για τους αγαπημένους μας.... τα παιδιά, την μάνα, τον/την σύντροφο... την αγαπημένη μας....

Βόλτα... μακρυά ή κοντά... δεν έχει σημασία.... αρκεί που δεν είμαστε μόνοι...

Η οικογένεια, θα μαζευτεί το μεσημέρι γύρω από το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι... Το προηγούμενο βράδυ, ένα αγαπημένο ζευγάρι θα διαλέξει... να πάνε σε ένα ταβερνάκι, club, ή απλά να κάτσει στο σπίτι, αγκαλιά στον καναπέ, με κεράκια, ένα ποτηράκι κόκκινο κρασί, και μουσικούλα.... να συνεχίσουν να συνδέουν τις ψυχές και την αγάπη τους, εκτοπίζοντας τα όποια προβλήματα... χαμογελώντας, και το “τουλάχιστον για απόψε αγάπη μου”.... να ακούγεται ψιθυριστά...

Και κάποιοι άνθρωποι μονάχοι... θα βρουν κάπου να πάνε, τους έχουν καλέσει φίλοι... ή συγγενείς... κάποιο πάρτι σε ένα σπίτι.... Θα πάνε για να μην είναι μόνοι, να μην τους χτυπήσει η μελαγχολία των ημερών... να μην καταλήξουν να θρηνούν στην μοναξιά τους...

Όλα αυτά... και πολλά άλλα, με πολλές λεπτομέρειες, τριγυρνούν στο μυαλό, αναδύονται από τις μνήμες κάποιου ανέμελου και ευτυχισμένου παρελθόντος, μιας άλλης εποχής, σαν από κάποιον άλλο άνθρωπο...

Με κάλεσαν σε ένα σπίτι φέτος, την παραμονή.... καλοί φίλοι... θα περάσω καλά “αν πάω”...

Από την άλλη, η επιλογή είναι να κάτσω εδώ, στο σπίτι που με φιλοξενεί, δεν θα είμαι μόνος, η σκυλίτσα μου θα μου κάνει παρέα... θα μιλάμε, θα μοιραζόμαστε σκέψεις και συναισθήματα.... με τα μάτια!!! Αλλά, αυτό είναι που θα επιθυμούσα να κάνω με ανθρώπινη συντροφιά...

Να πάω; στους φίλους που με κάλεσαν; Τους εκτιμώ, αλλά νομίζω θα ήταν άδικο να περάσω την βραδιά μαζί τους... γιατί θα υποκρίνομαι ότι όλα είναι καλά, την ίδια στιγμή που το μυαλό και η ψυχή μου θα είναι μαντάρα, από αυτά που κουβαλάω μέσα.... Πάλι σκιά θα είμαι....

Πρέπει να αποφασίσω!!

Και μέσα από τις αναμνήσεις... θυμάμαι την αγαπημένη μου, που έφυγε πρόωρα από την ζωή, και την ζωή μου, παραμονή Χριστουγέννων, πριν από 20 και βάλε χρόνια... Και χαμογελώ! Ναι! Για την αγάπη που είχαμε... κι ας μην κράτησε πολύ, όπως ονειρευόμασταν και σχεδιάζαμε...

Και αναπολώ τις ευτυχισμένες μέρες που πέρασα φέτος, που μου έδωσαν δύναμη και ελπίδα, να συνεχίσω να ΖΩ! Μέρες που θα μείνουν για πάντα μέσα μου... μέρες δακρύων γεμάτων ευτυχία..

...μέρες γεμάτες με ηδονή των ψυχών και των κορμιών... όνειρα και σχέδια για το μέλλον....
...και το μυαλό μου γαμήθηκε.... κι εμένα.... και η ψυχή μου....

Πρέπει να αποφασίσω... τι θα κάνω την παραμονή...

Σήμερα το πρωί, πήγαινα βόλτα την μικρή, την σκυλίτσα μου.... Πενήντα μέτρα μακρυά από το σπίτι που με φιλοξενεί, και σκεπτόμενος όλα αυτά, βρέθηκα μπροστά στο πλινθόκτιστο ερείπιο που βλέπω κάθε μέρα...

Εδώ μένουν ένα ζευγαράκι... άστεγοι, νέα παιδιά... χωρίς νερό, χωρίς φως, χωρίς θέρμανση και σχεδόν χωρίς παράθυρα... Έχουν όμως κάτι που είναι σημαντικότερο απ' όλα αυτά...

Ένα Μωράκι!!

Και δείχνουν τόσο ευτυχισμένοι και οι τρεις.... Τους ζήλεψα, έτσι όπως τους είδα να έχουν βγει στο πεζοδρόμιο με το μικρό στο καροτσάκι του, να μαζέψουν ήλιο.... Όμορφη μέρα.... όμορφο θέαμα...

Και να! Βρήκα που θα κάνω “ρεβεγιόν”!

Κάτι λουκάνικα που έχω... ρύζι... σαλάτα... θα τα φτιάξω και θα τα βάλω σε ένα τάπερ...
Κεράκια... λίγη μουσικούλα... Υπάρχει εδώ και ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί...

Θα περάσουμε όμορφα... θα ανταλλάξουμε σκέψεις, θα γνωριστούμε... θα ονειρευτούμε... Να γεννήσουμε ελπίδες πάλι....

Αποφάσισα... τι θα κάνω την παραμονή των Χριστουγέννων....

Τώρα.... να ζητήσω μια χάρη...

Όσοι έχετε την άνεση, να προσφέρετε λίγο από το πνεύμα των Χριστουγέννων, σε κάποιον που υποφέρει κάπου κοντά σας.... Λίγο από το φαγητό της οικογένειας... Μια κουβέρτα ίσως...
Ακόμα και ένα χαμόγελο... φτάνει...

Με αγάπη..... όχι από οίκτο....

Σας παρακαλώ.....

Σας ευχαριστώ...

Γ.