Σαν τον Άργο...

"Όμως τον Άργο θάνατος μαύρος κι αχνός τον πήρε,

σαν είδε τον αφέντη του, στα είκοσι χρόνια απάνω."

(Οδύσσεια)

Η αφοσίωση αυτού του σκυλάκου, που περίμενε τόσα χρόνια να ξαναδεί τον αγαπημένο του Οδυσσέα για να αφεθεί να πεθάνει, με βάζει σε σκέψεις...

Για την αφοσίωση, την αγάπη, την υπομονή, την πίστη, το όνειρο και την ελπίδα. Αυτά, που ελάχιστοι άνθρωποι τα έχουν όλα μαζί μέσα τους, στην ψυχή τους. Και αυτοί, θα τα κουβαλάνε και θα τα ποτίζουν, μέχρι να βγει η τελευταία τους ανάσα...

Σαν τον Άργο... Που ξεπέρασε τα ηλικιακά όρια της ζωής ενός σκύλου, γιατί μέσα του τα είχε όλα αυτά.

Σαν να μας λέει ο Όμηρος, οτι τα πάντα είναι δυνατά, αν καλλιεργήσουμε αυτά τα χαρακτηριστικά.

Αυθαίρετα θα σκεφτώ, οτι μας λέει πώς θα μπορούσαμε να ζήσουμε αιώνια, αν έχουμε και κατέχουμε αυτές τις αρετές... Εντάξει, η φύση δεν μας το επιτρέπει, προφανώς!

Το πέρασμα μας όμως από αυτό τον κόσμο, μπορεί να μην ξεχαστεί, να μας θυμούνται οι άνθρωποι αιώνια, μόνο και μόνο γιατί αγαπήσαμε, ήμασταν πιστοί (σε ιδέες, ανθρώπους, στόχους), ονειρευτήκαμε για όλα αυτά, είχαμε υπομονή, και ζήσαμε πάντα με ελπίδες... Μεμονωμένα ή όλα μαζί, δεν έχει σημασία.

Και ας ζήσαμε μια ζωή μέσα στα σκατά, όπως ο Άργος...

Δύο οι ήρωες της Οδύσσειας λοιπόν, που ενσωμάτωναν αυτές τις ιδιότητες... Ο ένας ήταν σκύλος...

Και θα τους μνημονεύουμε για αιώνες ακόμα.

Να τα δούμε ένα ένα; Οκ βαρετό ίσως, αλλά θα το κάνω!!

Η Αγάπη. Αγάπη για τους πάντες και τα πάντα φυσικά... Ανιδιοτελή αγάπη, χωρίς να απαιτούμε ανταλλάγματα. Η αγάπη δεν μπορεί να διέπεται από καπιταλιστική νοοτροπία. Αγάπη για ζωή, αγάπη για την ζωή.

Η Πίστη. Να πιστεύουμε σε σκοπούς, ιδέες, ανθρώπους, πίστη στην αθωότητα και, πίστη στον εαυτό μας. Αν δεν έχουμε πίστη σε κάτι, τότε μάλλον δεν είμαστε ακριβώς άνθρωποι. Πίστη για ζωή, πίστη στην ζωή.

Το Όνειρο. Το όνειρο είναι δημιουργία. Ονειρεύεσαι ένα δάσος; Τότε έδωσες μια ανάσα ακόμα στη Γη. Ονειρεύεσαι ένα σπίτι και την γαλήνη που μπορεί να σου προσφέρει; Θα το φτιάξεις... Ονειρεύεσαι ειρήνη στον κόσμο; Θα το παλέψεις και θα το πετύχεις, ονειρεύεσαι σύντροφό ψυχής και ζωής; Θα την/τον βρεις. Όνειρο για ζωή, όνειρο ζωής.

Η Υπομονή. Μια ευχή, που μερικές φορές ακούγεται, και είναι κατάρα! Όμως εδώ, μιλάμε για την διαχείριση του χρόνου. Δηλαδή, να έχεις την ικανότητα, να καθυστερείς ή να σπρώχνεις τον χρόνο κατά βούληση. Μην ξεχνάμε οτι ο χρόνος είναι σχετικός. Παίξε τον χρόνο με το μυαλό σου...

Η Ελπίδα. Εδώ θα μπλέξουμε τώρα. Γιατί η ελπίδα για τον καθ' ένα μας, μπορεί είναι και κάτι διαφορετικό. Όμως, εδώ συγκεκριμένα, μιλάμε για την ελπίδα, που είναι η δύναμη και η ενέργεια που τρέφει και ζει, δίνει ανάσα σε όλα τα προηγούμενα. Αγάπη χωρίς ελπίδα γίνεται; Πίστη αν δεν έχεις ελπίδα; Όνειρα χωρίς ελπίδες; Υπομονή; Δεν γίνεται.

Και τέλος....

Η Αφοσίωση. Αναρωτιέμαι... Αν δεν αφοσιωθώ σε όλα τα προηγούμενα, θα μπορέσουν να αποδώσουν τα μέγιστα, το καλύτερο, το ιδανικό αποτέλεσμα;

Ας τα βάλουμε λοιπόν κάτω από την ομπρέλα της Αφοσίωσης και ας γίνει αυτό το "πακέτο", για να αποκτήσουμε συνείδηση της ύπαρξης μας, να βρούμε νόημα για την ζωή. Αφοσίωση για ζωή, αφοσίωση στη ΖΩΗ!

Και η ουσία δεν είναι να κάνουμε ότι κάνουμε για να μας "θυμούνται". Λίγο μας νοιάζει! Θα είμαστε (αν είμαστε) "αλλού"!

Το νόημα και η ουσία είναι, να καλλιεργήσουμε, να θερίσουμε και να μοιράσουμε, αυτά που μας κληροδότησε το Σύμπαν.

Γιατί, αν όχι το καλό, την ελπίδα και τα υπόλοιπα, τι στο διάολο κάνουμε εδώ;;;

Γ.