Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Χριστούγεννα 2013 – Η Αλήθεια α'

solitude – μοναχικότητα (εθελουσία)
loneliness – μοναξιά (απέραντη)


Γράφτηκε παραμονές Χριστουγέννων του 2013..

17/12/2013

Χριστούγεννα 2013 – Η Αλήθεια

Πριν λίγες μέρες έγραψα ένα κείμενο με τίτλο “Χριστούγεννα 2012 – Το Ψέμα”.

Σε λίγες μέρες θα έχουμε τα Χριστούγεννα του 2013....

Έχω βαρύνει πολύ αυτές τις μέρες.... και ίσως αυτό να είναι το τελευταίο κείμενο πού δημοσιεύω εδώ για φέτος... (και ελπίζω όχι..)

Αυτή τη χρονιά, είμαι φιλοξενούμενος σε φιλικό σπίτι, αλλά κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες... Πρέπει να το αντέξω, για χάρη της υπόλοιπης ζωής μου....

Την προηγούμενη χρονιά, χρειάστηκε να πω ένα ψέμα, για να “σταθώ” ψυχολογικά.

Τώρα, πρέπει να αντιμετωπίσω μια άλλη κατάσταση... την σημερινή αλήθεια...

Και αυτή είναι, οτι πρέπει να ξανακουβεντιάσω λίγο με τον εαυτό μου, να κάνω μια ανασκόπηση της χρονιάς που πέρασε, και που βρίσκομαι σήμερα....

Μια χρονιά με ανατροπές, αποφάσεις, εσωτερικές αλλαγές... και με κατάληξη, προς το παρόν μαύρη... και με πόνο...

Μου λείπουν πάντα, το σπίτι μου... καταφύγιο, οι οικογένεια μου... μου λείπει μια συντροφιά να μοιραστούμε τις αγωνίες, τις χαρές μας, τις αγκαλιές μας, και την ψυχή μας.....

Όμορφα πράγματα, που όλοι μας έχουμε ανάγκη... και κάποιοι τα έχουν, και άλλοι, όπως οι άστεγοι, τα είχαν και τα έχασαν... Σε αυτούς ανήκω κι εγώ...

Προσπάθησα και προσπαθώ ακόμα, να βρω μια σταθερή εργασία... να έχω ένα αξιοπρεπές σπίτι, για να ξαναβρώ πάλι αυτά που χάθηκαν.... και ακόμα ελπίζω....

Από το καλοκαίρι που πέρασε.... κάποια γεγονότα σημαντικά, επηρέασαν το (πιθανό και αβέβαιο) μέλλον... Η αποστασιοποίηση από ανθρώπους και καταστάσεις.... η “εισαγωγή” μου (ξανά) στον κόσμο των συναισθημάτων.... η εμμονή και επιμονή για ριζικές αλλαγές, το θράσος να ξαναφτιάξω μια ζωή απ' την αρχή... Και τα σπουδαιότερα όλων... η κατάθεση ψυχής και αγάπης...

Όλα αυτά, υπάρχουν και σήμερα, τώρα, κάθε στιγμή που περνάει.... με τρέφουν... μερικές φορές με θάρρος και ελπίδα, με όνειρα... και μερικές φορές με απογοήτευση, εφιάλτες... με πόνο απέραντο....

Εντάξει... όλα είναι στο πρόγραμμα.... αυτό που με ανησυχεί, είναι πόσο θα αντέξω αυτό το σκωτσέζικο ντους.... και που τελειώνουν τα όρια μου....

Φτάνουμε τώρα στις μέρες των γιορτών...

Και αισθάνομαι να βρίσκομαι στο σημείο μηδέν... και δεν είναι αλήθεια αυτό... ΔΕΝ....
Είναι που πλήγωσα αγαπημένους, και που πληγώθηκα με τη σειρά μου.... και τώρα εισπράττω...

Θα περάσουν κι αυτά τα Χριστούγεννα... Μέσα στη μοναξιά, την απομόνωση.... σε 4 τοίχους... να προσπαθώ να ανασυγκροτηθώ, να σταθώ πάλι όρθιος, για όσα πρόκειται να έρθουν, τα όμορφα και τα άσχημα...

Και μέσα σε όλα αυτά.... δεν μπορώ να παραγνωρίσω το πόσο τυχερός είμαι.... Σκέφτομαι τους άστεγους στο δρόμο, Χριστουγεννιάτικα στο κρύο, παγωμένα κορμιά, ψυχές στην κατάψυξη... χωρίς ελπίδες, χωρίς όνειρα....

Νιώθω τόσο αδύναμος να κάνω κάτι γι αυτούς.... Να γράφω και να μιλάω.... πόσο βοηθάει αυτό;

Τι ευχές να δώσεις σε αυτούς; Θα μοιάζει κοροϊδία..... Να προσευχηθώ μόνο μπορώ, στην δύναμη που έχουμε μέσα μας όλοι.... για μια πιο ανθρώπινη ζωή.... κοινωνικά δίκαιη....

Με πίστη στην Ελπίδα και το Όνειρο...

Πολλές ευχές σε όλους... για ένα καλύτερο μέλλον...

- Μικρή μου... να ξαναβρεθούμε μετά από τόσα χρόνια, να γνωρίσουμε πραγματικά ο ένας τον άλλο..

- Ψυχή μου.... μην αποχωριστούμε.....

Με αγάπη,

Γιώργος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου